Groet uit Groet

Bloggroeters,

Groet, donderdag 13 mei 2010 20.30 uur.

De zon breekt boven de Noordzee door. Het was weer een grijze dag. Een mooie dag om het oude huis leeg te halen. In mijn werkkamer staan nog een bureau, een lage stellingkast en wat dozen. De kamer ruikt naar karton, klinkt hol en mist karakter. Het karakter staat opgeslagen om over twee maanden weer tot leven te komen.

Ruim 20 jaar geleden, 14 december 1990, was het huis aan de Talingstraat 33 te Groet van ons. Niet lang daarna moest ik voor mijn werk naar Amerika. Toen ik terugkwam was het huis opgeknapt. Sandra, de ouders van Sandra, Piet en Trees hebben alles in het werk gesteld om het huis voor mijn komst klaar te hebben. ‘Toen er geklust moet worden moest je zonodig weg’ heb ik nog vaak moeten aanhoren.

Ans, Jos, Dion, Inge, Johan, Martijn en Roel hebben ons zien komen en zien ons weer gaan. Dit wordt onze laatste week in Groet. De vriezer raakt leeg, de kledingkast van Sandra heeft nog voor een week kleding en ik moet wel strijken, anders heb ik maandag geen overhemden.
Het liefst verhuis ik morgen. Helaas gaat dat niet lukken. Ons nieuwe huis wordt pas op 29 of op 30 juni opgeleverd. In de tussentijd gaan we bij de ouders van Sandra in huis. Volgende week donderdag gaan ze op vakantie en de dag daarop bezetten we hun huis. Na drie weken komen ze terug en wonen twee gezinnen onder één dak met twee complete inventarissen, waarvan één volledig ingepakt.

Ik weet niet wat ik er van moet denken. Het aanbod is geweldig, maar waar beginnen ze aan.

Groet uit Groet,

Pieter Helsper

Een wiskundige met talent voor economie.

Bloggenoten,

Dit is Sandra, sommetjes juf op het VWO aan het Trinitascollege te Heerhugowaard die net de hoogste prijsgarantie onder ogen heeft gekregen.

En dit ben ik. De oplettende bloggenoot weet dat ik mij overal mee bemoei, overal een mening over heb en ook van mening ben dat ik overal verstand van heb. Ik ben eigenwijs en ik maak mooie foto’s. Althans, dat vind ik.

Wat wil het geval; ik heb zojuist gejokt. Ja, ik ben van mening dat ik overal verstand van heb, ik heb overal een mening over, ik maak mooie foto’s en ik ben eigenwijs, zelfs stront eigenwijs. Een ding moet ik rechtzetten; ik bemoei mij niet overal mee. Tenminste, niet direct.

Voorbeeld. Sandra is in de lead bij het uitzoeken van het interieur en de decoratie. En dat doet ze goed, verdomd goed zelfs.
Onder het mom voorlopig gaan we toch niet meer verhuizen, zoekt ze de mooiste spullen uit. Ze schuimt tussen huis en werk diverse zaken af, snuffelt door alle mogelijke folders en reclamezooi en komt geregeld met leuke ideeën en mooie voorbeelden. Dit laatste verteld ze mij bij voorkeur als ik net thuis ben en mijn jas nog aan heb. Het moment is niet altijd (zeg maar bijna nooit) erg gelukkig gekozen. Ja, ik heb haar al vaak verteld dat ik eerst mijn kostuum wil uittrekken en even de tijd nodig heb om om te schakelen.
Zo af en toe wordt ik ook vriendelijk doch dringend gevraagd om naar een ver oord te rijden (kijk ook daar ben ik weer goed in) en dan wordt ik weer door een meubelzaak geloodst alwaar ik over de meest uiteenlopende zaken slechts mijn goedkeuring mag uitspreken. Meestal heeft ze gelijk, maar ik ben ook de budgetbewaker vandaar dat ik niet met alles zomaar automatisch instem.

Een goede (onder)handelaar kent geen nee. Het is een nee, maar/mits/of/als …
Zo gebeurt het dus dat Sandra met zeer vlijtig speuren drie zaken heeft gevonden waar ze exact dezelfde rolgordijnen, jalouzie, gordijnen en vinyl voor op de 1e verdieping en zolder verkopen.
Sandra presteerde het om steeds weer een goedkopere zaak te vinden, waarbij de laatste ook nog eens heel klantvriendelijk en klantgericht te werk ging. Het verschil tussen de duurste en goedkoopste zaak bedroeg maar liefst € 2.426,--. Bijkomstig voordeel voor de zaak is wel dat ze er nog een klant bij krijgen.

Kijk, dit is nog eens een praktijkles die de huidige leerlingen bij economie niet meer krijgen.

Ok, we gaan nog steeds over budget, maar toch …

Groet,

Pieter Helsper